Terug in de tijd met Theo Loos

Nu we toch volop in de periode van de ‘Legends’ zitten, blikken we even terug op de rallycarrière van Theo Loos. De Limburger was in de jaren negentig, begin jaren tweeduizend één van de sterkhouders in het vooral regionale gebeuren.

“De rallymicrobe is eigenlijk toegeslagen door…naar rallycrosswedstrijden te gaan kijken,” aldus de 59-jarige garagist. “Dat was toen met mijn eerste co-piloot, Martin Janssen. Dat bracht ons op het idee om zelf iets te bouwen en opendeurwedstrijden te gaan rijden. We stoomden een Toyota Celica klaar, waarbij we zelf de rolkooi en de gordels maakten, wat toen nog toegelaten was. Meteen was dit de geboorte van het Rallyteam Loos. Onze vaste stek was toen het rallycrosscircuit Duivelsberg in Maasmechelen.

Daarna zijn we in 1987 overgestapt naar een Toyota Starlet, wat al iets professioneler was, mede dankzij de hulp van Edu Frey en Werner Brouwers, ook al een bekende naam in de rallysport. Met deze bolide reden we zowel rally als rallysprint, met behoorlijke resultaten. 1987 was dan het jaar dat we overgestapt zijn naar de Subaru Justy, gezien mijn broer een Subaru-garage uitbaatte. Eerst volledig in groep N, en daarna met de hulp van JHRP tuning er een groep A van gemaakt. Dat zorgde voor 120 pk, in plaats van 68. En meteen was de ‘Flying Justy’ in het leven geroepen. We wisten heel wat harten te stelen met deze bolide, en naast heel wat klassezeges, waren we zelfs met onze Justy goed voor drie algemene overwinningen.

Met de hulp van onze public relations Polleke Smolders zijn we dan in contact gekomen met Guy Colsoul. Mijn broer verdeelde toen ook al Mitsubishi en vanaf dan volgden de zeges zich aan een snel tempo op in onze Galant VR-4. Ons debuut in Bocholt was meteen goed voor een 4de eindplaats in 1992. Het jaar nadien werden overwinningen afgewisseld met dichtste ereplaatsen. In 1996 gingen we zelfs het nationale kampioenschap rijden met de ex-Erwin Weber groep A Galant. Dat was toen met Ronny Vandael als navigator. Het jaar nadien zat Raf Sontrop in de kuip en reden we het hele VAS-rallysprintkampioenschap, waarin we afgevlagd werden als kampioen.

Intussen was ik begonnen met een nieuwe job bij garage Peerlings. Zaakvoerder Philip was zeker te vinden voor de autosport, en steunde onder andere Werner Brouwers en diens Ford Sierra Cosworth. Ons team had intussen 2 Mitsubishi’s Galant in eigen bezit, die we verkochten aan Koen Pauwels. En zo hadden we weer wat centen om met de Escort Cosworth te kunnen rijden. Van aanpassing was er blijkbaar weinig sprake, want, samen met Raf, ook al een werknemer bij Peerlings, mochten we de champagneflessen ontkurken in de MCZ, de Hemicuda, Boutersem en Zuid-Limburg. Met die wagen reden we prachtige resultaten bijeen. In Bocholt stonden we zeker ogenlik maar op 6 seconden van leider Patrick Snijers en de Subaru Impreza, toen we door een kapotte schokdemper de handdoek moesten gooien.

Daarna bleven we nog Ford trouw, en reden onder andere met de Focus Kit Car, de Fiesta ST en de Fiesta R2. Vanaf 2007 reden we nog slechts enkele wedstrijden per jaar, en in 2012 namen we definitief afscheid.

Als je me vraagt naar enkele mooie herinneringen uit de carrière, denk in onder meer aan de rallysprint van Middelkerke, waar we na ronde 3 op een 5de plaats algemeen stonden. In de laatste omloop begon het hevig te regenen, en met nieuwe regenbanden stootten we door naar de eerste plaats. In de rallysprint van Kasterlee, met onder nadere Koen Pauwels met de Escort WRC, Jan Van Broeckhoven met de Escort Cosworth groep A en wijzelf ook met de groep A, wonnen we het pleit met redelijk wat seconden verschil. Bovendien heb ik het geluk gehad om met mijn zoon Niels in 2010 Kasterlee gereden te hebben, met een klasse overwinning in de Fiesta R2 als toetje.

De rallysport volg ik nu enkel nog via de sociale media. Mijn vrije tijd gaat nu vooral uit naar tochtjes met de camper en ook ritten met de Harley.”

Foto’s met dank aan Theo Loos.