De ene dag is de andere niet voor Koen Wauters (Toyota Hilux). Deze morgen kwam zijn Toyota bij het afdalen van een duin hard op de neus terecht en moest hij opgeven. Het team doet er alles aan om de wagen rijklaar te krijgen voor de etappe op dinsdag. Pascal Feryn (Toyota Hilux) eindigde maandag als 15e. Nicola Feryn (Toyota Landcruiser) zet zijn leerproces verder, reed enkele keren lek en eindigde als 31e. Cedric Feryn (Mercedes) haalde als 5e vrachtwagen de finish.
Na zijn knappe vierde plaats op zondag begonnen Koen Wauters en Tom De Leeuw maandagochtend aan de derde etappe. “In het begin van de etappe was er een duinengordel van zo’n 35 km”, begint Koen Wauters zijn uitleg. “We waren 11 km onderweg toen we een duintje name gevolgd door een plateau waarna het opeens steil naar beneden ging. De duin bleek afgekapt. Zoiets zie je niet, dat onderga je. Enkele seconden later kwam de wagen op de neus terecht. Tom en ikzelf waren ok, stapten naar buiten en begonnen aan een controle waaruit bleek dat het stuurhuis flink beschadigd was en er niets anders op zat dan de bezemwagen te laten komen.”
Enkele uren later werd het bivak bereikt en begon het team meteen een grondige inspectieronde. “Onze mecaniciens bekijken momenteel wat we kunnen doen om de wagen rijklaar te krijgen voor morgen. Tom en ikzelf zouden heel graag verder rijden, maar het moet mogelijk én het moet vooral veilig zijn. We zijn intussen enkele uren en veel zuchten later. Als we pakweg 2 meter meer naar rechts geland zouden zijn dan was er niets aan de hand. Maar dat is dus niet het geval. Die vierde plaats op zondag gaf vertrouwen maar zorgde niet voor overmoed. We zijn met dezelfde ingesteldheid als zaterdag en zondag gestart, met dezelfde goesting en gedrevenheid maar jammer genoeg met een ander resultaat. Alle hoop om verder te rijden ligt bij mijn fantastische mecaniciens. Als zij zeggen dat er hoop is dan is dat ook zo”, besluit Koen Wauters.
Pascal Feryn kende een behoorlijk goede dag, twee lekke banden niet te na genomen. “De eerste lekke band was mijn eigen schuld. In een zee van zand zag ik één grote steen niet liggen, botste erop waarna we moesten stoppen om het wiel te wisselen. De tweede keer was op enkele kilometers van de finish. We reden langs de kustlijn die bezaaid was met scherpe stenen. Eentje reed een band aan flarden. Op twee km van de finish ben ik nog gestopt bij een onfortuinlijke deelnemer die geen wiel meer had om hem mijn derde reservewiel te geven. Solidariteit hoort in zo’n wedstrijd als deze. Deze ochtend had ik toch wat stress voor de eerste duinen maar eens ik eraan begon viel die compleet weg. Morgen wacht ons een zware etappe van 526 km.”
Nicola Feryn en David Van Doren (Toyota Landcruiser) finishten als 31e al moet er meteen bij vermeld worden dat de classic wagens en vrachtwagens om de duinen heen reden en dat bijgevolg de tijden moeilijk vergelijkbaar zijn met die van de andere deelnemers. In de stand schuiven ze op naar plaats 27. “Elke dag is een nieuwe en leerrijke dag. Ik ben tevreden over onze aanpak. David doet dat als copiloot uitstekend. Ik ben heel tevreden over hoe hij mijn gids in de woestijn is. Fantastisch. Het was bij momenten een cassante etappe. Net als veel andere deelnemers zijn ook wij lek gereden, tot twee keer toe zelfs. Als je dan nog maar één reservewiel over hebt dan ga je toch automatisch anders rijden. De laatste 60 km hebben we het iets voorzichtiger aangepakt”, besluit Nicola Feryn.
Ook Cedric Feryn, Bjor Burgelman en Alexander Peeters lieten met hun classic vrachtwagen de duinen links liggen. “Na de duinen volgden toch nog enkele stevig heuvels. Tijdens de afdaling van eentje was er links een impact waardoor de stuurstang plooide en een veerblad brak. Maar dat heeft ons er niet van weerhouden om naar de finish te rijden. Op het einde hebben we, net zoals veel andere deelnemers, gezocht naar de finish. Maar al bij al een goede dag, net als zondag. Jammer van het incidentje waarbij we vast kwamen te zitten in de modder. Een buggy had pech waardoor we moesten uitwijken naar rechts. Op het zicht leek alles in orde maar al snel gleden we in een diep spoor dat onder een stoflaag verstopt zat. Met de nodige hulp zijn we na een klein uur verder kunnen rijden”, zegt Cedric Feryn.
(foto’s met dank aan fotograaf Jan Van Gelder – PhotoVision)
