“Toen mede collega Giovanni met het idee kwam om een top drie samen te stellen, was dit voor mij geen al te moeilijke opdracht”. Hoi! Ik ben Margot Ureel, 23 lentes jong en sinds enkele maanden de enige vrouw van de RallyandRaces crew. Het is voor mij dan ook een hele eer om deel uit te maken van deze “ietwat crazy” ploeg. Door mijn jonge leeftijd heb ik dan ook wat minder moeite om bepaalde top momenten uit te kiezen. Toch ga ik al van kleins af aan mee met de papa naar de rally’s. Voortgeduwd in een kinderwagen kon ik al genieten van al het ronkend geweld rond mij. Laten we zeggen dat het een passie is die overgedragen werd van vader op dochter.
Top moment 1: Vanuit de achtergrond op de voorgrond getreden.
Voor mijn eerste top moment kijk ik terug naar verschillende rally’s door de jaren heen waar ik als radioreporter mijn zegje mocht doen. Velen vragen zich af waarom ik liever aan de stops sta, dan midden in het veld waar de echte actie gebeurt. Wel, een kant en klaar antwoord; ik ben graag op de hoogte van alles, en de spanning tussen bepaalde teams waar op drie tienden van een seconde wordt gereden, geeft zo’n adrenalineshot! Maar steeds dezelfde gezichten zien, waarvan velen ondertussen vrienden zijn geworden, geeft een samenhorigheidsgevoel. Toen ik jaren geleden werd gevraagd of ik het niet zag zitten om eens te reporteren, kon ik geen neen zeggen. Stuntelend als jonge dame reporterde ik voor het eerst de TAC rally in 2014. Wat een ervaring! Het smaakte naar meer!
Sindsdien ben ik sporadisch te horen op de lokale rallyradio. Ook mede collega Dirk deelt deze passie, net als vele andere medereporters. Het is iets aparts, maar samen brengen wij het nieuws, heet van de naald, tot op uw radio!
Top moment 2: De eerste WRC-ervaring.
Vele vrienden van mij kunnen beamen dat ik een fan ben van de Moezelstreek in Duitsland. Niet alleen voor de omgeving, maar grotendeels ook voor dat lekker gouden drankje en natuurlijk ook… voor het WRC! In 2015 vertrokken we als gezin een weekje richting de Trier, toevallig wel de week waar alles daar even rook naar benzine en rubber. Ook al won onze landgenoot Thierry Neuville niet, wat was het een ervaring om daar te zijn! Al geef ik toe, ik had de wandelingen tussen wijnvelden op een heuvel, nogal onderschat. Maar het spektakel maakte alles goed!
Tijdens de week reden we enkele stukken parcours af, en zochten we naar leuke plaatsen om te kijken. Wat mij het meeste bijbleef, was het enthousiasme van de Belgen tijdens de shakedown op donderdag. Ongelooflijk! Die avond was iedereen dan ook present tijdens de mediasessie in Trier stad. Daar konden we wat selfies nemen met bepaalde piloten en copiloten. Als zij natuurlijk ook wilden!
Top moment 3: De Kenotek Ypres Rally 2016… Toen ik geen nagels meer had.
Voor velen is het geen geheim meer. Ik ben een fan van de Ypres Rally. Niet alleen omdat het in eigen stad en regio is, maar ook omdat de sfeer errond onbeschrijfelijk is! Ik word er gelukkig van als ik er nog maar aan denk. Sinds enkele jaren mag ik ook een handje bijsteken bij de organisatie van de Ypres Historic Rally. Ondertussen is het ook zo leuk geworden, dat ik het voor geen geld zou willen missen. Maar goed, terug naar dat ene jaar. Sinds jaar en dag zijn mijn vader, tweelingzus en ik ook vaste ‘stopmensen’ voor het team van Bernd Casier. Na vele jaren vierde te zijn geëindigd, was de missie voor 2016 zeer duidelijk: podium in Ieper. Maar het deelnemersveld was er weer eentje om “u” tegen te zeggen. Met namen zoals Lefebvre, Bouffier, Loix, Cherain, Verschueren, Princen, Lukyanuk, en Tsjoen, wisten we dat geen gemakkelijke opdracht ging worden.
Tijdens de shakedown op donderdag behaalden we een negende tijd. Maar op vrijdag ging men vol in de aanval. Met een derde tijd op de eerste proef zat het ritme meteen goed. Maar de concurrentie was bikkelhard. Met een zesde plaats algemeen, startte de lange, hete dag op zaterdag. Daarbovenop was ook Hermen Kobus diegene die het niet gemakkelijk maakte voor Casier. De afvalrace begon op zaterdagnamiddag. Met een opgave van Lefebvre was een vierde plek in zicht, maar dat was niet de doelstelling. Toen we op KP 14 plots een tijdstraf van 10 seconden kregen, was de hoop op een podiumplaats al begraven. Maar de laatste KP zorgde voor een totale verrassing. Verschueren kreeg het als maar moeilijker en raakte gedehydrateerd, waardoor hij meer dan een halve minuut verloor. Ik was ondertussen al in Ieper toen ik het nieuws hoorde van de tweede ‘stopploeg’. Tranen van geluk en blijdschap konden de pijn in m’n enkel (door een val), wegwerken als sneeuw voor de zon!
Ik wil dan ook Bernd, Pieter en het hele team bedanken voor het jarenlange vertrouwen, hopelijk kunnen we snel weer van dienst zijn!
