Terug in de tijd met “Choco”

Als we spreken over rally’s van eind jaren zeventig tot ongeveer de eeuwwisseling, zal de naam Johan Van Nevel bij weinigen een lichtje doen branden. Maar als we verduidelijken dat dit de man was achter de schuilnaam “Choco”, dan weten veel liefhebbers meteen dat dit een man was die altijd zijn plaatsje bemachtigde in de regionale top. Een gesprek met de nu 63-jarige Vlaams-Brabander.

“Eind jaren zeventig kwam ik eigenlijk als achttienjarige in contact met de rallysport…via het uitgangsleven. Mijn vaste stek was dancing Targa in Boutersem, en daar raakte ik aan de praat met Gaston Vandeput, een meer dan bekende naam in het rallywereldje, en onder andere co geweest van Jan De Boey en Rudolf Van Camp. Gaston heeft echt mijn kop zot gemaakt, en bovendien was de dancing het lokaal van een rallyclub genaamd de ‘Targa Torpedo Drivers’.

De naam ‘Choco’ kreeg ik opgekleefd door vrienden en dit al vanaf mijn 15, omdat ik vroeger heel veel chocolade at…
Mijn eerste strijdwapen was een Renault R17, omdat er bij ons in Holsbeek met de garage Timmermans een grote Renault-dealer was. Die mensen hebben mij trouwens altijd geholpen met onderdelen. Na eerst met de R17, schakelde ik later over naar een R8 om dan terug te keren naar de R17.

De Renault 5 groep 2 was niet te betalen, en later de R5 Turbo al helemaal niet. Dus was er maar 1 optie om nog sneller te gaan en vooral betaalbaar te koersen en dat was overschakelen naar Opel.
Met de Manta heb ik heel veel toffe rally’s gereden, en bijvoorbeeld in 1988 gingen we haast nooit uit de top-vijf, met zelfs een tweede plaats algemeen in de rally van de Suikerstreek.

In 1991 schakelde ik over naar een Opel Corsa. Een bolide gemaakt, door de in het milieu ook goed gekende Ronnie Grauwels, als eindwerk. Een fantastische wagen, oersterk, en feitelijk de beste auto die ik ooit gehad heb. Een van de hoogtepunten was toen we in de Condroz zelfs de klasse A6 wonnen en als 20e algemeen werden afgevlagd. We hadden haast de hele rally door achter een ongenaakbare Bernard Munster gereden, maar deze verdween nog in het decor. In ’93 werden we terug tweede in de klasse in Hoei, maar andere resultaten spreken zeker ook tot de verbeelding: 3e in Lubbeek, 4e in Leuven,…Toen ex-wielrenner Stephen Roche de wagen tegen een boom parkeerde in de Condroz, besloten we de Corsa te verkopen en over te schakelen op een Astra. Daar heb ik niet zo’n goede herinneringen aan. De wagen was echt een ramp, en we kenden heel wat technische problemen.

Bij Jos Boon zag ik dan een Subaru Impreza staan, en vroeg aan hem om eens te rijden met deze Japanner als openingsrijder. Meteen had ik mijn hart verloren. De eerste keer in een vierwielaangedreven auto, en zoals ze zeggen, dat plakte op de baan. Ik kocht de Subaru aan om vanaf dan nog zo’n 3 à 4 wedstrijden per jaar te rijden. Meestal dan in de regio zoals Lubbeek, Boutersem, Tienen, enz. Zo lag ik aan de leiding in Boutersem tot we in de laatste 50 meters moesten stoppen door een wagen die brand stond. We kregen een normtijd en zakten naar de derde plaats…

Er volgden nog wel enkele one-shots, onder andere met een Mazda 323 van bij Jos, ook al zo’n fantastische wagen, en een Mitsubishi. In 2003 reed ik mijn laatste officiële wedstrijd. Vanaf 2010 kwam ik dan terug op de proppen als nulwagen. En dat met een soort jeugddroom die uitkwam, aan het stuur van een heuse Renault R5 Turbo, aangekocht via mijn goede vriend Hendrik Debackere. De auto werd helemaal gestript en weer opgebouwd. Terug werken geblazen in dergelijke machine, 60 pk tot 3.000 toeren en er dan 200 bijkrijgen, echt fun.
Ik deed dit tot en met 2013. Enkele jaren terug heb ik ook wel overwogen om een terugkeer te maken naar de historicrally’s, maar inmiddels is mijn zicht te fel achteruit gegaan om nog te kunnen starten. Dat zorgt er ook voor dat ik heden ten dage de rally’s vooral volg op de laptop. Als Chris Van Woensel eens aan de start verschijnt, dan ga ik nog eens langs, maar dan is het voornamelijk ook om de sfeer op te snuiven.
Mijn vrije tijd breng ik wat tijd door in de garage van mijn schoonzoon, in de mate van het mogelijke, en verder wat treinmodelbouw.”

Foto’s: archief Johan Van Nevel.