Voor de eeuwwisseling, en dan vooral in de jaren ’70 tot ’90, speelde Opel een grote rol in het rallygebeuren. Op regionaal vlak bijvoorbeeld gooiden de rijders van een Kadett, Ascona of Manta steevast grote ogen. Eén van die protagonisten was zeker West-Vlaming Frank Priem. Meer dan voldoende om met hem een “Terug in de tijd” op te zetten.
“Ik kwam eigenlijk in contact met rally’s via wijlen mijn broer Noël, die later zelf een goede sponsor werd en voorzitter van onze supportersclub. Na wat gaan kijken besloten we zelf de koe bij de horens te vatten en de TAC-rally in Tielt 1979 werd ons groot debuut. Als leken hadden we nog nooit van racingbanden en webers gehoord. Maar al vlug leerden we enkele mensen kennen, die ons ietwat op het juiste pad hebben gezet, zoals Luc Bouckaert van LB Tuning, waar ik heel wat uurtjes sleet. Gedurende al onze jaren als deelnemer konden we telkens rekenen op de steun van Luc en het volledige serviceteam, dat er telkens een feestje aan vastkoppelde en nooit om een grapje verlegen zat.
Ik ben overigens altijd het Duitse merk trouw gebleven. Opel was toen nog een keuze dat relatief betaalbaar was, en we heel wat zelf konden maken. Als voorbeeld kan ik de krukas aanhalen, die we bijna 2 kg lichter maakten en polierden als een spiegel. Dat eerste jaar waren we zelfs al goed voor een 4de plaats in de intussen al lang ter ziele gegane 6 uren van Brugge.
Vanaf 1981 kwam Marc Maertens het co-pilotenzitje bevolken, en streden we vanaf dan met een Opel Kadett GTE. Een samenwerking die zeker loonde, want we gingen nooit uit de top-5, en konden het seizoen afsluiten als West-Vlaams kampioen.
De daaropvolgende jaren bleven we onze Kadett trouw, al proefden we tussendoor eens van een Opel Ascona i2000 in Ieper.
In 1984 kwam Ignace Dumortier, de tot dan toe gekende koersdirecteur van de TBR rally, Marc vervangen. Marc heeft mij zeker beter gemaakt, al was die de eerste ronde altijd bang (lacht). Ignace was een top co-piloot, bracht echt rust in de auto, maar af en toe brachten bepaalde situaties voor hem letterlijk een onaangename droom. Zo bijvoorbeeld toen we in een rally op een lang recht stuk, zeker aan 170 km/u, zonder remmen zaten. Hoe we het deden weet ik nog altijd niet, maar met de handrem en versnellingsbak lukte het ons toch. Slechts eenmaal in alle rally’s die we samen reden, trok Ignace zijn voeten in, toen we rakelings langs een paal passeerden. Hij dacht echt dat het de onze ging zijn. We spraken gewoon over enkele centimeters tussen paal en wagen..
1984 startte voor ons goed met een 3de eindplaats in Kortemark, na Luc Claerhout zaliger (Porsche) en Paul Lietaer (Talbot Lotus). De Rally van de Suikerstreek in Tienen blijft wel met rood aangemerkt staan op ons palmares. Voor ons was voor het eerst rijden op onverharde stukken een grote uitdaging. Eerst moesten we de nodige seconden incasseren, maar gaandeweg klommen we op en finishten uiteindelijk als tweede, na Jan De Boey (Opel Ascona 400). Limburger Johnny Jorissen noemde mij dan wel eens lachend ‘de koning van het onverhard’. Vooraf zeiden ze altijd ietwat smalend wanneer ze langskwamen bij LB Tuning, wacht maar tot je eens bij ons komt rijden. Na deze prestatie waren sommigen teleurgesteld dat ze ons gewoon niet konden volgen…
In ’85 namen we al vlug afscheid van de Kadett GTE. Een passend ‘adieu’ werd de Omloop van het Houtland met het laagste podiumschavotje, na Ivan Viaene (Opel Ascona) en Dany Delettre (Alfa Romeo GTV).
Tielt startten we met de nieuwe Manta i200, maar we moesten vroegtijdig de handdoek gooien met een kapotte achteras. Dat jaar stonden we nog enkele malen snel in het opgeverspark, zoals in Hulste, Zwevegem, Ieper en de Bianchi. Maar naar het einde van het seizoen toe begon de kentering. Met Eddy Dufoort, vaste co tijdens de TBR als vervanger van Ignace, finishten we als primus, en in de afsluiter in Kortrijk werden we zowaar tweede , op slechts enkele seconden van winnaar Pascal Gaban (Porsche). Als toetje kwam daar nog eens de West-Vlaamse titel bovenop.
In overleg met de supportersclub werd beslist om in ’86 het nationale kampioenschap te rijden. Meer rally’s, altijd over één dag, lagere inschrijving, waren de voornaamste drijfveren. Al was er een ongelijke strijd in het verschiet met Porschisten als Gaban en Marc Soulet, Guy Grammet met Audi Quattro), merkgenoten Yupi, Jos Boon, Eric Vleminckx,..
Na een motorbreuk in de Kempenrally, toen we 3de stonden, monteerde Luc Bouckaert net voor Hannuit de motor van een 400 in onze Manta. We doorkruisten het hele land (Marche, Braine-le-Comte, Looi, Visé-Aubel,…). In Marche ontpopten we ons meteen als showmannen op een proef met meerdere rondjes. Naaste het nationaal gebeuren, waarin we vierde werden, werden we ook nog klassewinnaar in de 24 uren van Ieper, met een 23e plaats algemeen.
1987 was dan weer een jaar om vlug te vergeten. Luc Bouckaert stoomde voor Ieper een Opel Monza klaar, maar alle inspanningen en budget vooraf waren voor niets geweest. Een haperende motor deed ons aan de andere kant van de nadar belandden nog voor de startvlag naar beneden ging… Ook Oostende en de TBR was ons een zelfde lot beschoren.
Nadien werd de helm aan de haak gehangen, met een éénmalig heroptreden in de TBR met Eddy Dufoort in de kuip van een heuse BMW M3 als enig te noteren feit. Ik ging wat mecanicien spelen bij sommige teams, maar de oude voorliefde voor motoren kwam weer bovendrijven. Sedert mijn acht jaar zit ik op een brommer, en we beleefden mooie tijden toen broer Noël croste. Intussen ben ik al 28 jaar voorzitter en stuwende kracht aan de Enduro Fun Bikers. Tevens kunnen we via onze offroad school onze ervaring doorgeven. We bieden tal van ritten aan in België en Frankrijk, waarbij het de bedoeling is om de deelnemers de tijd van hun leven te bezorgen. Voor meer info kan je altijd terecht op de facebookpagina van de Enduro Fun Bikers.
Of ik nooit dacht om terug te keren via het historicgebeuren? De Historic rally’s lijken me wel interessant, maar als je even rondkijkt en luistert wat het allemaal kost, dan is de zin vlug over. Ik sta er wel voor open, onder goede voorwaarden, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik ga nog met mondjesmaat eens gaan kijken naar een rally, maar dan wel met de motor, waarmee je overal vlot door het verkeer komt.”
Foto’s: Met dank aan archief Frank Priem en archief Ignace Dumortier.
