Eén van de debutanten in de Renties Ypres Rally was de jonge Lander Dhaene. Hij brengt zijn avontuur voor ons.
“De WK rally van Ieper begon voor ons met de verkenningen. In de wagen kregen we van de organisatie een tracker mee. De snelheid van 70km/h mocht niet overschreden worden tijdens het verkennen van de klassementsproeven. Het werd ons heel eenvoudig uitgelegd, als de tracker 3 maal piept is het kassa kassa zonder pardon, m.a.w. 3 seconden marge om je snelheid te corrigeren. Persoonlijk vinden wij dit een heel goed systeem, zo is het voor iedere deelnemer gelijk en ook voor de omwonenden een stuk veiliger. Het maken van nota’s blijft een heuse opdracht voor zowel piloot als copiloot en zijn heel tijd-en concentratie rovend. In Ieper zijn voor ons de details van het couperen heel belangrijk. Met onze Fiesta cup zitten we bij bepaalde situaties nog lang niet aan de snelheden van andere deelnemers. Voor ons is het dus soms beter om clean te blijven en net niet te gaan couperen zodat we onze snelheid niet teveel breken.
De vrijdag van de rally verliep naar wens, we gingen echter één keer rond op ss Westouter-Boeschepe zonder veel erg. Het was een magisch gevoel om over de Kemmelberg te passeren. Ik ben misschien wel van Watou maar het Heuvelland ligt me nauw aan het hart. Onze 2e passage op Kemmelberg beslisten we om het iets wat kalmer aan te doen. Het was moeilijk concentreren doordat we tussen licht en donker reden bij het vallen van de avond. Bovendien wisten we al dat de laatste proef in Zonnebeke afgelast was door kinderachtig gedrag van enkele toeschouwers…. Heel erg jammer want ik was toch benieuwd hoe het voelt om eens in het donker te koersen. We waren blij dat we er nog bij waren de vrijdagavond. Opnieuw een kippenvelmoment om ‘s avonds aan te komen op de markt van Ieper. Maar we waren er nog lang niet, Ieper is lang, heel lang dit jaar (300km tegen de klok).
De zaterdag moesten we Hollebeke overslaan en meteen beginnen aan Dikkebus. Zonder kleerscheuren behaalden we de flying finish en mochten we eindelijk ons gaan amuseren op Watou. Ikzelf woon op de klassementsproef van Watou en voor mij is het ook hier allemaal begonnen. Als kleuter ging ik mee gaan kijken bij het Helleketelbos (niet ver van café De Helleketel bij Lena, heel goeie Picon daar). Die liefde voor rallywagens ben ik sindsdien niet meer kwijt geraakt. Rijden op je “home stage” doet toch iets met een mens. Voor de rest liep alles goed en ook copiloot François (Geerlandt) was tevreden. Een tweede maal passeren over deze klassementsproef zat er jammer genoeg niet in. Streekgenoten Mathias Delplace en copiloot Thomas Sohier maakten er een zware sortie, gelukkig zijn ze al aan de betere hand. We wensen beiden een spoedig herstel toe!
De zaterdagavond slaagden we er opnieuw in de finishen te behalen en zo hadden we een ticket beet om de zondag in en rond Spa-Francorchamps te mogen koersen. Ons deel in Ieper zat er nu al op. Twee dagen waarvan we op en top genoten hebben. De verbindingsritten tussen de proeven door zijn ook heel tof. Zowel kleine kinderen als volwassenen staan langs de straten, op hun oprit, in hun tuin… te zwaaien en te lachen. Dit allemaal bij het zien van de rallywagens. Ook dit is voor ons rally, een sport vol emotie! Heel fijn om te zien dat de rallysport toch nog zo een breed publiek aanspreekt en eigenlijk wel zeer populair is.
De zondag dan…een echt een unicum, het was al speciaal om met de verkenningswagen over het circuit te rijden maar nu met onze kleine Ford Fiesta genaamd “JAUZ”, dat sloeg toch wel alles. De parcours lagen me wel maar het was opletten om niet lek te rijden. Het is ongelofelijk wat een steenbrokken de WRC’s uitcouperen. Aangekomen in de regroup mochten we aanschuiven naast enkele WRC bolides… terug iets wat je niet elke dag meemaakt. In de ontbijtruimte en in de regroup liepen ook de grote kleppers als Neuville, Breen, Tanak, Rovanpera…. We durfden hen niet teveel te storen, tenslotte is dit voor hen een werkdag als een andere. Behalve dan bij Nikolay Gryazin, mijn persoonlijke favoriet maakte ik een uitzondering. Veel respect voor deze kerel!
Het klimmend parcours was met ons beperkt motorvermogen niet ideaal maar ook dit is een deel van ons leerproces. Zo slim mogelijk schakelen en tijdig met de koppeling spelen als het moet om stilvallen te voorkomen was de boodschap. Op het rallycrosscircuit probeerden we om zo clean mogelijk te blijven omdat ik nog geen ervaring heb op “onverhard”. Eindelijk stonden we aan de finish, een heel euforisch moment om te koesteren. Ik wil ervaren copiloot François Geerlandt bedanken om mij hierdoor te loodsen. Zijn parcourskennis was een grote meerwaarde om de vele ‘pièges’ te kunnen onderscheiden. We kunnen stellen dat er progressie gemaakt werd. Het is nu ook duidelijk dat we echt een tekort hebben aan power om ook maar iets van deftige tijd te kunnen neerzetten. Maar dat is voor later, we gaan stap per stap te werk en willen niet te overhaast overschakelen naar een krachtigere wagen. Plezier moet nog altijd primeren uiteraard.
Speciale dank naar onze partners om mee te stappen in ons verhaal. Bedankt toppers!
We kunnen stellen dat het eerste deel van ons seizoen er op zit. We kijken al uit naar de avonturen die de 2e seizoenshelft ons zal bieden. In België hebben we niks van referentie met deze R2T National. Je kan alle nieuws/video’s en foto’s van het team vinden op de Facebook: e-BO Racing Unit & Instagram: eboracing.”
Foto: met dank aan Photography Stefanson
